Bieszczady i dzika przyroda

W Bieszczadach bardzo charakterystyczne jest duże zalesienie terenu. Bardzo częstym zjawiskiem na tym obszarze (przykład gminy Cisna oraz Lutowiska) jest zalesienie sięgające 80% obszaru. W Bieszczadach dominują drzewostany buka.Nie brak tu jednak jodły,olszy szarej oraz sosny. To co wyróżnia przyrodę w Bieszczadach to układ pięter roślinnych.Na samym dole znajduje się piętro pogórza, w następnej kolejności znajduje się piętro bogate w lasy liściaste,natomiast na samej góze rozmieszczone jest najpopularniejsze piętro Bieszczad –połoniny.Inną cechą charakterystyczną obecnej tu przyrody jest obecność torfowisk wysokich.

W składzie bieszczadzkiej fauny znajduje się przynajmniej 230 gatunków zwierząt. Na tych terenach występują między innymi jelenie szlachetne, niedźwiedzie brunatne (co najmniej 30 sztuk), wilki (blisko 100 sztuk). Osoby, którym dopisze szczęście będą mogły również zaobserwować rysie oraz żbiki. Jeśli chodzi o zwierzęta, które sztucznie wprowadzono, to w Bieszczadach najwięcej występuje żubrów oraz łosi. Na tych terenach nie można przejść także obojętnie obok świata ptaków, który jest wyjątkowo bogaty. Znawcy z łatwością odnajdą oraz rozpoznają orła przedniego oraz bociana czarnego, natomiast przeciętni turyści mają możliwość zobaczenia orlików krzykliwych oraz grubodziobych. Wiele osób kojarzy Bieszczady z wężami oraz  żmijami. Podczas okresu letniego łatwo można je spotkać w ciepłych, nagrzanych miejscach, spędzają tam czas na wylegiwaniu się. Najczęściej w Bieszczadach występują żmije zygzakowate, a o wiele rzadziej spotkać można węża Eskulapa. Podróżując wzdłuż połoninami, pośród krzewów nie trudno usłyszeć szeleszczące w liściach salamandry plamiste.

 

Bieszczadzkie rykowisko jeleni

Okres między wrześniem a październikiem, to czas rykowiska jeleni, właśnie wtedy dochodzi do zbliżenia pomiędzy bykami i łaniami.

W tym okresie jelenie poruszają się po lesie wydając charakterystyczne dźwięki – porykiwanie. W ten sposób poszukują partnerek, jak również rywali, z którymi toczyć będą intensywne walki o samice. W takcie tego gatunkowego podrywu liczy się jednak zasada: "im więcej, tym lepiej". Pewne, najsilniejsze osobniki byków jeleni gromadzą niewielkie stadka z łaniami, które określane są jako chmary. Takie byki nazywane są stadnymi. Kiedy zdobędą już one liczne "dziewczyny" nie ryczą już tak bardzo, by nie przyciągać konkurencji. Okres rykowiska jeleni, to czas ich największego pobudzenia. Kiedy tylko w pobliżu nie znajdują się rywale, byki jeleni skupiają się na wyżywaniu w krzakach, w otoczeniu drzew, a nawet na trawie. Gody stanowią dla samców wyjątkowo wyczerpujący okres. Zwierzęta niemalże nie są w stanie wtedy pobierać pokarmu.